Το σήμα κινδύνου «SOS» καθιερώθηκε στο Διεθνές Συνέδριο Ασύρματης Τηλεγραφίας του Βερολίνου στις 3 Νοεμβρίου του 1906. Αποτελεί τμήμα του κώδικα Μορς, όπου γράμματα και αριθμοί συμβολίζονται με τελείες και παύλες.
Ο κώδικας για το SOS συμβολίζεται ως «• • • – – – • • •», δηλαδή τρεις τελείες, τρεις παύλες και τρεις τελείες. Τι σημαίνουν τα αρχικά «SOS» Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του σήματος κινδύνου έγινε στο αμερικάνικο ατμόπλοιο «SS Arapahoe», στις 11 Αυγούστου του 1909, όταν έσβησε η μηχανή στα ανοιχτά της Βόρειας Καρολίνας. Όλα τα μεγάλα ναυάγια της περιόδου, όπως ο Τιτανικός το 1912 κι ο Βρετανικός το 1916, εξέπεμπαν μανιωδώς «SOS» πριν από τη βύθισή τους. Επηρεασμένος από τις θαλάσσιες τραγωδίες, ο κόσμος έδωσε «νόημα και ουσία» στο σήμα κινδύνου. Θεώρησαν ότι τα αρχικά SOS σήμαιναν «Save Our Ship» (Σώστε το πλοίο μας), «Save Our Souls» (Σώστε τις ψυχές μας) ή «Sink Or Swim» (βουλιάζουμε ή κολυμπάμε). Στην πραγματικότητα, όμως, τα αρχικά SOS δεν έχουν κάποια συγκεκριμένη σημασία. Χρησιμοποιήθηκαν μετά τη δημιουργία του σήματος για την ευκολότερη απομνημόνευση του σήματος από τους χρήστες. Η ίδια αλληλουχία τελειών και παυλών αντιστοιχεί και στα γράμματα VTB, αλλά το SOS θεωρήθηκε απλούστερο. Το σήμα για το SOS είναι το μοναδικό που περιλαμβάνει 9 στοιχεία, ενώ όλα τα άλλα δεν ξεπερνούν τα 8 στοιχεία, ακριβώς για να είναι πιο αναγνωρίσιμο....
«Mayday» ή Μέρα Μαγιού; Πέρα από το «SOS», υπάρχει και ένας άλλος τρόπος για να δηλώσει κάποιος ότι βρίσκεται σε κίνδυνο. Πρόκειται για τη λέξη «Mayday», η οποία έχει γλωσσική προέλευση, σε σχέση με το «SOS «. To «Mayday» αποτελεί ένα διεθνές ραδιοφωνικό σήμα κινδύνου, το οποίο χρησιμοποιείται κυρίως στο ναυτικό και την αεροπορία. Πιστεύται ότι ακούστηκε πρώτη φορά το 1923 από τον Frederick Stanley Mockford, ανώτερο αξιωματικό που εργαζόταν στις τηλεπικοινωνίες στο αεροδρόμιο του «Croydon» του Λονδίνου. Αν και το «Mayday» μοιάζει να προέρχεται από τη μέρα Μαγιού ή αλλιώς την Πρωτομαγιά, στην πραγματικότητα δεν έχει καμμία σχέση. Προέρχεται από το γαλλικό » m’aidez» ή «m’aider», που σημαίνει «έλα να με βοηθήσεις». Ένα άρθρο της βρατανικής εφημερίδας «Times», εξήγησε γιατί τελικά ο όρος «Mayday» προτιμήθηκε στις τηλεπικοινωνίες από το «SOS». Πολύ απλά το γράμμα «S» δεν είναι αρκετά εύηχο και δεν μπορούσε να διακριθεί με ευκολία τηλεφωνικώς. Επίσης, το «Mayday, για να θεωρηθεί σήμα κινδύνου, πρέπει να επαναλαμβάνεται τρεις φορές, ώστε να υπάρχει διάκριση από τη «Mayday/ Μέρα Μαγιού»....
Aν και εχω σταματήσει εδω και παρα πολλα χρόνια να ασχολουμαι με το Ερασιτεχνικό Ραδιόφωνο,και γενικά με την Ραδιοφωνική εκπομπή, έχοντας όμως ανεξήτηλες τις μνήμες και εμπειρίες που έζησα κυρίως στην εφηβική μου ηλικία, και βλεποντας, την γενική πορεία του Ραδιοφώνου αποφάσισα να γράψω το κείμενο αυτο.
Βλεποντας το παρελθον, το παρόν και το τυχον, μαλλον αβεβαιο μελλον του Ραδιοφώνου ,γενικά με έκανε να ανησυχήσω και να προβληματιστώ για την πορεία του, και την διατήρησή του στο μέλλον.
θα παρουσιάσω την άποψή μου, με όσες «πληροφορίες» και «εμπειρίες» έχω από τότε......
Αν και πιστεύω ότι Ιστορικα, δεν τα γνωρίζω καλα τα πράγματα , μια που ημουν πολυ μακριά απο Αθηνα, και μικρός ηλικιακά, ή για ορισμένα «ραδιοερασιτεχνικά» χρόνια, ουτε καν είχα γεννηθεί, θα προσπαθήσω οσο μπορώ να καταγράψω με ακρίβεια τα οσα γνωριζω.
Οτι παλια ιστορική πληροφορία αναφέρω είναι , με καθε επιφύλαξη, και ας με διορθωσουν οι παλαιότεροι , που τα γνωρίζουν ίσως καλύτερα, θα σας παρακαλέσω όμως μην με κατακρίνετε, αν τυχόν εχω υποπέσει σε παραλείψεις ή ιστορικά μή ορθές πληροφορίες, αλλά καταγράφω, ότι θυμαμαι απο αυτα που ειχα βιωσει, ή μου έλεγαν τότε άλλοι παλαιότεροι.
Όπως γνωρίζουμε όλοι οι πρώην και νυν ραδιοερασιτέχνες Am / Fm, αλλά και ακροατές τις τελευταίες δυο σχεδον δεκαετίες το «χόμπυ» (που σχεδον παντα θεωρείται παρανομο) εχει μειωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Η πτώση είχε ξεκινήσει ήδη μετά την καθιέρωση της «τάχα» Ελεύθερης Ραδιοφωνίας και κυρίως μετά το τέλος της Χιλιετίας....
Ενω μας άρεσε ο όρος «ραδιοπειρατές», και τον «επινοήσανε» αρχικα οι πρώτοι Ραδιοερασιτέχνες, από εκεί και ύστερα το Κράτος – Κρατικές Υπηρεσίες – και δημοσιογράφοι, τον «χρησιμοποιούσαν» τον όρο αυτό συνεχώς, αλλά πιστευω τις περισσότερες φορές με «δόλο» για να δηλώνει παντα το «παράνομο», το «μή νομιμο», που τελουσε ο Ραδιοερασιτεχνισμός, και οι αυτοί που τον εκπροσωπουσαν.
Εφημεριδες, Περιοδικά, Τηλεοραση, Ραδιόφωνο, Κρατικοί Λειτουργοί και υπηρεσίες, κατά κύριο λόγο, συνήθιζαν και συνεχίζουν,να αναφέρονται στην λέξη «ΡαδιοΠειρατής», με αρκετό κατακριτέο ύφος, δειχνοντας οτι πρόκειται για κάτι το Παράνομο.
Πράγματι έχει μια παραβατικότητα ίσως ως προς την παράνομη κατάληψη(πειρατεία) καποιας συχνότητας, μια που την Χρήση Ραδιοσυχνοτήτων την είχαν τότε μόνο οι Κρατικές Υπηρεσίες, και όσους εξουσιοδοτούσαν. Ποτέ όμως ούτε τότε αλλά ούτε και τώρα δεν ανέλυσαν ποτέ το «φαινόμενο» της Ραδιοπειρατείας, τί ακριβώς πρεσβεύει, τι προσφέρει στην κοινωνία, και τι προσφέρει στον Λαικό-Πολιτισμό, και Μουσικό-Πολιτισμό της Χώρας, και έτσι δεν επέτρεψε αυτό στο μέλλον να υποστηριχτεί, και να προωθηθεί ώς «χόμπυ». Μονο το ανάφεραν και το ανάλυαν ώς «παράβαση», και τους φίλους του «χόμπυ», ως Πειρατές και «παράνομους».
Για αυτό και επειδή σεβομαι την Προσφορά του Ερασιτεχνικού Ραδιοφώνου – (Ραδιοπειρατών), στην Eλληνική Κοινωνία, στην κουλτούρα, και κυρίως πια στον Λαικό Πολιτισμό, δεν θα χρησιμοποιήσω στο κείμενο το «σημα κατατεθεν» όρο «Ραδιοπειρατές», αλλά τον « λαικο-τεχνολογικο-πολιτιστικό» και πραγματικό όρο, Ερασιτέχνες του Ραδιοφώνου και για συντομία, Ραδιοερασιτέχνες.
Πριν διαβάσετε αυτό το κέιμενο, θα ήθελα πρώτα να παρακολουθήσετε, αυτό το πολύ παλιό βίντεο, που επέλεξα μεσα απο μερικά άλλα που υπαρχουν στο Διαδίκτυο, και που δείχνει καποιους από τους Πρώτους Ραδιοερασιτεχνικούς Σταθμούς στα ΑΜ, οι οποίοι αυτοαποκαλουταν Ραδιοπειρατές, αλλά προσωπικά δεν ξέρω αν μπορώ να τους χαρακτηρισω «Ραδιοπειρατές», σε σχέση με αυτά που πρόσφεραν στο κοινωνικό σύνολο και πολιτισμο, αφου μπορούσαν να λειτουργήσουν ελεύθερα, αρκεί να μην προκαλούν παρεμβολες σε Κρατική Τηλεόραση και κρατικές Ασυρματικές Υπηρεσίες.
Τότε για ένα χρονικό διάστημα εκείνες τις εποχές, επιτρέπονταν ελεύθερα η Ραδιοερασιτεχνική Εκπομπή, αλλά μόνο με ταλαντωτή L-C στην λυχνία, και έαν σε «πιανανε» να έχεις καποιον Κρύσταλλο! σε θεωρούσαν Κατάσκοπο, και σε οδηγούσαν στην Φυλακή.
***************************************
Ο ΡαδιοΕρασιτεχνισμός στις Ραδιοφωνικές Μπάντες στην Ελλάδα, όπως γνωρίζουμε, έχουν μια πολυ βαθιά χρονικά, ιστορική , λαικο-πολιτιστική και κοινωνικο-συναισθηματική αξία και κουλτούρα, που οι περισσότεροι που ασχολήθήκαμε, ή και ασχολούμαστε ακόμη, ίσως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ούτε στο ελάχιστο το τεράστιο μέγεθος της κοινωνικής, τεχνολογικής, επικοινωνιακής, συναισθηματικής, μουσικής και πολιτιστικής προσφοράς, στην Χώρας μας, και που συνεχίζεται σε ένα πολυ μικρό βαθμό ακόμα και σήμερα, σε σχέση με άλλα αναπτυγμένα Κράτη, που εδω και πάρα πολλά χρόνια τον ραδιοερασιτεχνισμό του ραδιοφώνου τα κράτη αυτά τον έχουν «εξαφανίσει», ή και δεν τον είχαν «ζήσει» και ποτέ.
Αν δεν κανω λάθος, ποτέ στα τόσα χρόνια της προσφοράς του ερασιτεχνικού ραδιοφώνου στην Ελλάδα, δεν ακούστηκε ,ούτε αναδείχθηκε και βραβεύτηκε με καποιες εκδηλώσεις, ούτε επιβεβαιώθηκε ποτέ Επισημα απο κανέναν ώς Ιστορικά Κοινωνικό-λαικο-πολιτιστικό φαινόμενο , ούτε Εκτιμήθηκε, Τιμήθηκε ή Επιβραβεύτηκε ποτέ αυτή η επικοινωνιακή, συναισθηματική, κοινωνική, πολιτιστική και «Μουσική» Ερασιτεχνικη Προσφορά !,.
Έργα και ημέρες του Σταύρου Παντελίδη. Μια άγνωστη ιστορία άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του ρεμπέτικου τραγουδιού και την απαρχή της δισκογραφίας στην Ελλάδα
Γεννήθηκε το 1891 στην καρδιά της Σμύρνης. Ο πατέρας του ήταν βιοτέχνης αλλά και πολύ καλός ψάλτης, ένας μερακλής τραγουδιστής που γνώριζε τα μικρασιατικά τραγούδια και γέμιζε με τη φωνή του τη βιοτεχνία παπλωμάτων που διατηρούσε. Αναθρεμένος σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ο Σταύρος Παντελίδης μυήθηκε αμέσως στη μουσική. Από νεαρός γράφτηκε στο μουσικό Σύλλογο Σμύρνης «Απόλλων», όπου έμαθε με δασκάλους ευρωπαϊκή μουσική γραφή αλλά και πολύ καλό μαντολίνο και κιθάρα, ενώ η μουσική του παιδεία εμπλουτίστηκε από την ψαλτική τέχνη του πατέρα του.
Μεγαλώνοντας συγκροτεί διάφορες κομπανίες και παίζει σε πολλά κέντρα της Σμύρνης και των περιχώρων, ενώ παράλληλα συνεχίζει τις μουσικές του αναζητήσεις μαθαίνοντας ούτι, πιάνο και μπάντζο. Μέχρι τα 30 του έχει γίνει γνωστός ως ένας πολύ καλός επαγγελματίας με πλούσια δράση και ζει ως αστός σε αριστοκρατική περιοχή. Και μετά έρχεται η Μικρασιατική Καταστροφή.
Σεπτέμβρης 1922. Κατά την πυρπόληση της Σμύρνης ο Παντελίδης χάνει με τραγικό τρόπο τη μεγάλη του αγάπη. Καταφεύγει με την οικογένειά του στην Ελλάδα και δεν παντρεύεται ποτέ. Ένα μόνιμο παράπονο είναι διακριτό στο βάθος των στίχων πολλών κομματιών του. Τα πρώτα χρόνια της νέας του ζωής στην Ελλάδα όμως, ο συνθέτης δεν ασχολείται αποκλειστικά με τη μουσική, καθώς αναγκάζεται για βιοποριστικούς λόγους και για να στηρίξει την οικογένειά του να ανοίξει κουρείο στο Βόλο. Το πρωί δουλεύει στο κουρείο, το βράδυ σε κάποια μαγαζιά με μικρές κομπανίες.
Ποιοι ήταν οι πανκ, τα φρικιά, οι new wave και οι κροκάνθρωποι του Άσιμου, που πολέμησαν «την τυραννία του θεάματος»
Του Μανώλη Νταλούκα
Σε μία φωτογραφία του Γιώργου Τουρκοβασίλη βλέπουμε κορίτσια, σε δρόμο της Αγίας Παρασκευής.
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη το 1983. Οι κοπέλες έχουν στοιχεία από τις τρεις κυρίαρχες κουλτούρες της εποχής. Ροκ φρικιά, Πανκ, New Wave.
Τα τελευταία χρόνια, πολλοί είναι αυτοί που στρέφουν το ενδιαφέρον τους στην δεκαετία του 1980. Δικαίως. Τα χρόνια εκείνα είναι πολύ γόνιμα σε νεανικές δράσεις και καλλιτεχνικά δημιουργήματα και παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ως πολιτική και κοινωνική ιστορία.
Στον νεανικό χώρο, σχηματίζονται συγκροτήματα εξαιρετικά, όπως οι Απροσάρμοστοι, οι Μουσικές Ταξιαρχίες, οι Φατμέ, οι Τρύπες, τα Μωρά στη Φωτιά, για να αναφέρω μερικά μόνο, από δεκάδες άλλα, εξίσου ποιοτικά. Από τα σημαντικότερα γεγονότα, είναι η ανάπτυξη του πανκ και του New Wave.
Ένα άλλο επίσης σημαντικό γεγονός είναι η εμφάνιση των Κροκανθρώπων, δηλαδή της ομάδας του Νικόλα Άσιμου.
Η ροκ νεολαία, στα χρόνια αυτά, αποτελείται από πολλές ομάδες (κουλτούρες). Συνήθως, ξεχωρίζουμε τρεις, ως κυρίαρχες:
– Φρικιά
– Πανκς
– New wave
και συμπληρώνουμε μία τέταρτη, την ομάδα του Κροκ, που αν και ολιγάριθμη, δημιούργησε έργα και δράσεις, που ακόμη διατηρούν μαγική λάμψη. Βεβαίως υπάρχουν και άλλες διαθέσεις, όπως το Disco και το Heavy Metal, αλλά δεν δημιουργούν σημαντικά ελληνικά έργα.
1. Τα Φρικιά
Τα φρικιά ήταν η πλειονότητα, η κυρίαρχη κουλτούρα της ροκ νεολαίας. Ουσιαστικά αποτελούν την συνέχεια των ψυχεδελικών, της εποχής της δικτατορίας. Εμπνέονταν από τους μεγάλους μύθους του παραδοσιακού ροκ και θαύμαζαν μέχρι λατρείας τα συγκροτήματα του Καλοκαιριού της Αγάπης και της Βρετανικής Εισβολής.
Η λέξη φρικιό ήταν προσδιοριστικό της «ορθόδοξης» (παραδοσιακής) ροκ διάθεσης, ερχόταν από το εξωτερικό (freak) και εξαπλωνόταν στην ελληνική νεολαία κατά τη διάρκεια της Ροκ Αναζωπύρωσης και της Μελαγχολικής Δεκαετίας.
Η ιδιαίτερη διάθεση του κάθε φρικιού αποδιδόταν με καινούρια ονόματα. Η Κατερίνα, με τη μαύρη τελεία στο μέτωπο, είχε τρία: Τζάνις, Μόρισον και Πάμελα Σούζαν. Τα προσδιοριστικά, ήταν ονόματα ιερά, μυστικά από την οικογένεια και την επίσημη κοινωνία, καθόριζαν μια καινούρια ζωή, το «ταξίδι».
2. Οι Πανκς
Χαρακτηριστικό τους ρούχο το πέτσινο σακάκι, με καρφιά, στολισμένο με κονκάρδες και παραμάνες. Φορούν αρβύλες και στρατιωτικές ζώνες. Μαλλιά κοντά, στο πλάι σχεδόν ξυρισμένα, συνήθως πίσω μια μικρή χαίτη – μερικοί πανκς τα έχουν μοϊκάνα. Παντελόνια blue jeans στενά, σωλήνα και κοντά, να φαίνεται η αρβύλα.
Το μαλλί και το ρούχο είναι ένας τρόπος να δηλώσει κανείς εκεί που ανήκει. Πού ανήκουν οι πανκ; Στο Χάος. Παιδιά παρίες, από μηχανουργεία, νυχτερινά γυμνάσια, παιδιά φτωχά που πίνουν το φτηνότερο: μπίρες. Παιδιά τρομοκρατημένα και γι’ αυτό τρομοκράτες.
Κυνηγημένα ως αλήτες και τεντιμπόηδες από την αστυνομία. Πιάστηκαν σε «επιχειρήσεις αρετής» και σύρθηκαν στα κελιά της οδού Μεσογείων. Κυνηγημένα ουκ ολίγες φορές και από «υγιώς σκεπτόμενους» κομματικούς νεολαίους. Οι Πανκς που τα έσπαγαν όλα!
3. Οι New Wave
Η ψυχεδέλεια σε νέα μορφή. Η τρίτη μεγάλη κουλτούρα της ελληνικής νεολαίας. Το Κορίτσι σε New Wave συναυλία, είναι μία από τις καταπληκτικές φωτογραφίες που τράβηξε τότε ο Γιώργος Τουρκοβασίλης και μας εξηγεί αυτό που δυσκολεύονται να εξηγήσουν οι λέξεις. Ποιο να είναι άραγε αυτό το κορίτσι;
Το όνειρό του, είναι προφανές ότι δεν έχει καμία σχέση με την οργισμένη κραυγή του πανκ. Έχει μια αδιόρατη θλίψη, ένα ανεξακρίβωτο πρόβλημα, αλλά σίγουρα οργή δεν υπάρχει. Αυτό το κορίτσι είναι ένα σπουδαίο κορίτσι γιατί ταξιδεύει στο όνειρο. Μοιάζει με δωρική κολόνα γιατί η ομορφιά της είναι λιτή. Κι αν ίσως αγριέψει, θα το κάνει με έναν λεπτό μορφασμό, δεν αναμένει κανείς ότι θα σπάσει καρέκλες.
Το ελληνικό New Wave είναι η καλλιέργεια και η ενίσχυση των λυρικών στοιχείων του πανκ, είναι η ποίηση και όχι η επίθεση, ή μάλλον είναι η επίθεση με την ποίηση ενάντια στο μίζερο γκρίζο.
4. Οι Κροκάνθρωποι
Το όνομα ΚΡΟΚ δόθηκε από τον Άσιμο, ο οποίος μάλιστα έγραψε και βιβλίο με τίτλο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους». Δεν εξήγησε γιατί έδωσε αυτό το όνομα, η ουσία όμως είναι ότι πρόκειται για μια ομάδα ντανταϊστικού ήθους, που δημιουργεί καταστάσεις (συμβάντα) με στόχο την αποκόλληση του θεατή από την τυραννία του θεάματος. Οι dada, οι Καταστασιακοί, οι Φουτουριστές, η σκέψη του Ηλία Πολίτη (αλλά και η πίστη του στον Μαχαρίσι), ο Καστανέντα, είναι συνήθεις αναφορές της ομάδας.
Η διάθεση της δεκαετίας
Αν και υπάρχουν πολλά ξέφωτα, η γενική διάθεση είναι μελαγχολική και κάνοντας μια αποτίμηση, μπορούμε να πούμε πως… σημαδεύεται από τους θανάτους των δύο μεγάλων μορφών του ροκ, του Νικόλα Άσιμου (1988) και του Παύλου Σιδηρόπουλου (1990), οι οποίοι για την ελληνική νεολαία έχουν την ίδια βαρύτητα που έχουν οι θάνατοι του Hendrix, του Morrison, της Joplin και του John Lennon.
Σημαδεύεται από την εξάπλωση του Κίτρινου Σούρουπου και τους πρώτους θανάτους παιδιών που έπεσαν από ηρωίνη. Μια σειρά καλλιτέχνες ζουν και εκφράζονται στο χείλος του γκρεμού (όπως η Κατερίνα Γώγου, ο Phil Scars, η Γιόλα Αναγνωστοπούλου και άλλοι) και πέφτουν αναγκαστικά αργότερα, αυτόχειρες ή κατεστραμμένοι από ουσίες, αλκοόλ, χάπια.
Παρουσιάζονται για πρώτη φορά έργα που μοιάζουν με ημερολόγια τρόμου, όπως το Εν Λευκώ, του Παύλου Σιδηρόπουλου, τα περισσότερα κομμάτια του πανκ, αλλά και η πλειονότητα των έργων από το new wave. Πέφτει βαριά η σκιά της δολοφονίας νεαρών διαδηλωτών και ιδιαίτερα της δολοφονίας του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά, η οποία και προκαλεί τα δραματικά γεγονότα του Χημείου.
Μπορούμε να αναφέρουμε ακόμα πολλούς άλλους λόγους που μας αναγκάζουν να βάλουμε μελαγχολική υπόκρουση στη δεκαετία αυτή και που προέρχονται από ψυχολογικά αδιέξοδα, προβλήματα επικοινωνίας, αλλά και από τη σύγκρουση των νέων με το κράτος.
Εξαιρετικό πιθανό να βγει ξανά στον αέρα, μετά από 3μιση χρόνια, το κέντρο εκπομπής μεσαίων κυμάτων της Ελληνικής Ραδιοφωνίας στην Πάχη των Μεγάρων, καθώς το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν επιταχυνθεί οι διαδικασίες για τις απαραίτητες συντηρήσεις και επισκευές, με σοβαρό το ενδεχόμενο να εκπέμψει ο ένας από τους δύο πομπούς. Αξίζει να σημειωθεί ότι το κέντρο εκπομπής, το οποίο φιλοξενούσε δυο ισχυρούς πομπούς μεσαίων (την “Φιλία” και την ΕΡΑ Σπορ) είχε γίνει αντικείμενο πλιάτσικου από διαρρήκτες, λίγες μέρες μόνο μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ από την κυβέρνηση Σαμαρά, που το άφησε αφύλακτο. Από τότε μέχρι σήμερα, δεν έχει επαναλειτουργήσει.
Οι κινήσεις επισκευής
Όπως αποκαλύπτεται από τις επίσημες ανακοινώσεις της, η ΕΡΤ δρομολογεί διαγωνισμό για την συντήρηση του κτιρίου και των στύλων ηλεκτροδότησης με προϋπολογισμό 18.703 ευρώ, ενώ μέσα στο Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε έλεγχος του κέντρου εκπομπής και καθαρισμός του πομπού μεσαίων ισχύος 100 KW. Τον Νοέμβρη τοποθετήθηκε τεχνητό φορτίο από κλιμάκιο της υποδιεύθυνσης δομικών και ηλεκτρομηχανολογικών έργων της ΕΡΤ και πραγματοποιήθηκε έλεγχος της ηλεκτρογεννήτριας Nautel που διασφαλίζει τη συνέχιση της εκπομπής σε περίπτωση διακοπής της ηλεκτροδότησης. Επίσης εγκαταστάθηκαν νέες γειώσεις στο κεντρικό κτίριο πομπών.
Παράλληλα έγιναν και άλλες μικρότερης κλίμακας εργασίας που απαιτούνται για την ασφαλή λειτουργία των εγκαταστάσεων, όπως τοποθέτηση πυροσβεστήρων από ιδιωτικό συνεργείο, αποκατάσταση του δικτύου ύδρευσης, συντήρηση του περιμετρικού φωτισμού. Τον Οκτώβριο σημειώθηκε επίσκεψη από εταιρία ιδιωτικής ασφάλειας εν όψει διαγωνισμού για την φύλαξή του, ενώ συλλέχθηκαν στοιχεία για την υγρομόνωση και τον φωτισμό των κτιρίων που στεγάζονται οι πομποί.
Σε καλή κατάσταση ο ένας από τους δύο πομπούς
Πληροφορίες αναφέρουν ότι από τις κλοπές του 2013 υπέστη σοβαρές ζημιές ο πομπός των 981 χιλιοκύκλων που κληρονόμησε η ΕΡΑ Σπορ από την ΕΡΑ4/ΥΕΝΕΔ, ισχύος 250KW, και ο οποίος λειτουργούσε σκόπιμα στη μιση του ισχύ για να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί η μία υπάρχουσα κεραία και για τις δυο συχνότητες εκπομπής. Οι διαρρήκτες αφαίρεσαν τον πολύτιμο χαλκό από τα εξαρτήματα του πομπού, καθώς και από τις κοιλότητες των RF duplexers, τα απαραίτητα φίλτρα για τη συνύπαρξη δύο πομπών σε διαφορετικές συχνότητες.
Ωστόσο, οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι από τις κλοπές του 2013 σώθηκε ο ένας αρκετά πρόσφατα αγορασμένος πομπός μεσαίων κυμάτων. Είναι ένας πομπός διαμόρφωσης πλάτους NAUTEL NX100, ισχύος 100 KW με τον οποίο έπαιζε η Φιλία στους 666 Khz και είναι το ίδιο μοντέλο με τον πομπό από τον οποίο παίζει σήμερα το Πρώτο Πρόγραμμα από το Μπογιάτι στους 729 των μεσαίων. Αυτός ο πομπός ήταν πολύ πιο χαμηλής κατανάλωσης σε σχέση με το παλιότερο μηχάνημα, και σε αυτόν φαίνεται να έχουν εστιάσει οι προσπάθειες των τεχνικών.
Από τότε που τέθηκαν εκτός λειτουργείας οι πομποί των Μεγάρων, μόνο ένα εθνικό πρόγραμμα συνέχισε να μεταδίδεται στα μεσαία, από τις εγκαταστάσεις του Μπογιατιού, που συνέχισαν να φυλάσσουν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, παρά το κλεισιμό της. Επίσης, άλλος ένας πανίσχυρος πομπός μεσαίων, αυτός της Ρόδου, έχει σταματήσει τη λειτουργία του λόγω κλοπής. Κλειστό παραμένει και το κέντρο εκπομπής της Θεσσαλονίκης στα Μάλγαρα, ενώ ελάχιστοι πομποί μεσαίων συνεχίζουν, όπως αυτοί της Κομοτηνής, της Κέρκυρας, του Βόλου και της Τρίπολης. Παρά τη γενικευμένη πρόθεση για εξοικονόμηση πόρων, η νέα διοίκηση της ΕΡΤ φαίνεται να τηρεί τουλάχιστον μέρος των δεσμεύσεών της για τη συνέχιση λειτουργίας των δομών που υπήρχαν πριν από το κλείσιμο της ΕΡΤ.
Ένα καλοκαιρινό βράδυ Δευτέρας του 1960, μερικοί Αθηναίοι που έψαχναν κάποιον ραδιοσταθμό στα υπερβραχέα κύματα, αναζητώντας ξένη μουσική, άκουσαν ξαφνικά μια γυναικεία φωνή να λέει: «Εδώ RBC. Εδώ ραδιοφωνικός σταθμός νεολαίας. Θα ακούσετε πρόγραμμα με τις τελευταίες διεθνείς μουσικές επιτυχίες».
Η φωνή ήταν άγνωστη και μιλούσε άπταιστα ελληνικά. Λίγα δευτερόλεπτα μετά την εκφώνηση άρχισε να παίζει μουσικό πρόγραμμα με ξένες επιτυχίες της εποχής.
Όσοι άκουγαν είχαν μείνει άφωνοι από την ευκρίνεια του σήματος. Ούτε παράσιτα, ούτε αλλοιώσεις.
Τα μπάσα και τα πρίμα κάθε κομματιού ακούγονταν άψογα.
Εκείνη την εποχή οι ακροατές είχαν συνηθίσει να ακούν ξένη μουσική κυρίως από ραδιοσταθμούς εκτός Ελλάδας, τους οποίους «έπιαναν» στα υπερβραχέα. Αυτό που τους παραξένεψε ήταν η άριστη ποιότητα του ήχου.
Όπως ήταν φυσικό αναρωτήθηκαν πού βρισκόταν αυτός ο σταθμός.
Δύο ώρες αργότερα ακούστηκε η ίδια φωνή:
«Εδώ RBC. Εδώ ραδιοφωνικός σταθμός νεολαίας. Το πρόγραμμά μας τελείωσε. Θα μας ακούσετε πάλι την προσεχή Δευτέρα, στις 9 το βράδυ, ακριβώς μέχρι τις 11, στα υπερβραχέα κύματα και επί μήκους 90 μεγακύκλων».
Το νέο διαδόθηκε από στόμα σε στόμα και η εκπομπή απέκτησε περισσότερους ακροατές.
Κάθε Δευτέρα, την ίδια ώρα το RBC ήταν στον αέρα, με καινούργιες επιτυχίες. Η εκπομπή εμπλουτίστηκε με πρόζα και παρατάθηκε κατά μία ώρα.
Μέχρι που κάποια Δευτέρα η εκπομπή σταμάτησε. Μερικούς μήνες αργότερα λύθηκε το μυστήριο του άγνωστου σταθμού που κρατούσε συντροφιά στην αθηναϊκή νεολαία.
Την απάντηση έδωσε τηλεγράφημα του πρακτορείου Reuters που δημοσιεύθηκε σε όλες τις εφημερίδες της εποχής.
Το RBC σήμαινε Rigillis Broadcasting Corporation – κατά το British Broadcasting Corporation, που είναι τα αρχικά του BBC.
O πομπός του βρισκόταν εγκατεστημένος σε διαμέρισμα πολυκατοικίας στην οδό Ρηγίλλης. Τον είχε κατασκευάσει ο, 20χρονος φοιτητής του Πολυτεχνείου, Λέανδρος Αναγνωστόπουλος.
Ο νεαρός είχε κλίση στα ηλεκτρονικά από μαθητής και μέχρι να φτάσει στο RBC είχε πειραματιστεί με μικρότερους πομπούς.
Για την κατασκευή τους χρησιμοποιούσε απομεινάρια παλιών ραδιοφώνων και άλλων παρόμοιων συσκευών καθώς και εξαρτήματα που αγόραζε από διάφορα καταστήματα. Όλοι τους λειτούργησαν με επιτυχία αλλά η εμβέλειά τους ήταν μικρή.
Όταν εισήχθει στο Πολυτεχνείο και απέκτησε τις σχετικές γνώσεις, έφτιαξε έναν μεγαλύτερης εμβέλειας πομπό, μετέτρεψε δωμάτιο του διαμερίσματός του σε στούντιο και έβγαλε στον αέρα τον πρόγραμμά του.
To σημαντικότερο πλεονέκτημα του νέου πομπού ήταν ότι λειτουργούσε με σύστημα FM, το οποίο χρησιμοποιούσαν σχεδόν όλοι οι ξένοι σταθμοί των υπερβραχέων για άριστη απόδοση εκπομπής. Πρόκειτο για σύστημα που ούτε το κρατικό ραδιόφωνο δεν χρησιμοποιούσε τότε.
Μια από τις πρωτότυπες κατασκευές του 20χρονου φοιτητή: ραδιόφωνο φτιαγμένο πάνω σε μαγειρικό σκεύος
Στο πλευρό του ο 20χρονος Λέανδρος είχε τρεις κολλητούς φίλους με τους οποίους έστησε το μουσικό ραδιόφωνο και διαμόρφωσε το πρόγραμμα.
Όνειρό τους ήταν να καθιερώσουν έναν ραδιοφωνικό σταθμό που να απευθύνεται αποκλειστικά στη νεολαία, με ξένη μουσική.
Όμως, ένα μoιραίο λάθος οδήγησε στο άδοξο τέλος του RBC. Από μικρή μετατροπή του μήκους κύματος, οι εκπομπές του «έπεσαν» πάνω στα ραδιοτηλέφωνα του ΟΤΕ.
Ένα ωραίο πρωί ο φοιτητής κλήθηκε από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής και ο σταθμός σίγησε για πάντα.
Με αυτόν τον τρόπο έληξε η σύντομη ζωή του Rigillis Broadcasting Comapany που είχε βρει φανατικούς ακροατές…
*Οι πληροφορίες προέρχονται από το περιοδικό Εικόνες, τεύχος του 1961 και οι φωτογραφίες είναι του Κ. Ραφαηλίδη.
Ερευνητές στη Σχολή Μηχανικής και Εφαρμοσμένων Επιστημών (SEAS) του Χάρβαρντ κατασκεύασαν τον μικρότερο ραδιοφωνικό δέκτη του κόσμου εκμεταλλευόμενοι τις ατέλειες των ροζ διαμαντιών σε ατομικό επίπεδο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο ραδιοφωνικός δέκτης αυτός είναι εξαιρετικά ανθεκτικός και θα ήταν ιδανικός για μελλοντική διάθεση σε δύσκολα περιβάλλοντα, από το ανθρώπινο σώμα μέχρι την ατμόσφαιρα της Αφροδίτης. Στην πραγματικότητα, είναι σε θέση να παίξει μουσική μέσω ραδιοφώνου σε θερμοκρασίες έως 350 βαθμούς Κελσίου, μόλις 93 βαθμούς λιγότερους του μέσου όρου θερμοκρασίας της Αφροδίτης, αλλά σχεδόν 260 βαθμούς υψηλότερες από ένα μέσο ραδιόφωνο καταναλωτή. Δείτε εδώ το βίντεο από έναν τέτοιο δέκτη.
Όπως αναφέρεται λεπτομερώς σε ένα έγγραφο που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Εφαρμοσμένη Επιθεώρηση Φυσικής την περασμένη εβδομάδα, το ραδιόφωνο διαμαντιού SEAS λειτουργεί με την αξιοποίηση ατελειών στα διαμάντια, που ονομάζονται “κέντρα κενών αζώτου”.
Οι ερευνητές κατάφεραν να δημιουργήσουν αυτές τις ατέλειες στο διαμάντι αντικαθιστώντας ένα άτομο άνθρακα με ένα άτομο αζώτου και στη συνέχεια αφαιρώντας το ατόμο άνθρακα ακριβώς δίπλα σε αυτό. Στην ουσία, αυτό δημιουργεί μια τρύπα στο ατομικό πλέγμα του διαμαντιού των ατόμων άνθρακα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διοχέτευση μεμονωμένων φωτονίων ή να ανιχνεύσουν ασθενή μαγνητικά πεδία.
Ένα τυπικό ραδιόφωνο αποτελείται από πέντε στοιχεία, δηλαδή: μια πηγή ενέργειας, ένα δέκτη, ένα μετατροπέα (ο οποίος μετατρέπει τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα σε ηλεκτρικό ρεύμα), έναν συντονιστή και ένα ηχείο. Η συσκευή Harvard έχει όλα αυτά τα στοιχεία, αν και μάλλον στις πιο εξωτικές παραλλαγές τους.
Η πηγή ενέργειας στο ραδιόφωνο του Χάρβαρντ είναι το πράσινο φως που εκπέμπεται από ένα λέιζερ που διοχετεύεται προς τα ηλεκτρόνια στα κέντρα κενών αζώτου. Αυτά τα ηλεκτρόνια είναι ευαίσθητα σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία, έτσι ώστε από τη στιγμή που εγείρονται από το λέιζερ μπορούν να κάνουν λήψη των ραδιοκυμάτων. Όταν το κέντρο κενών άζωτο ανιχνεύει τα ραδιοκύματα, τα μετατρέπει σε κόκκινο φως που διοχετεύεται μέσω μιας φωτοδιόδου (ο μετατροπέας σε αυτήν την περίπτωση) που μετατρέπει το φως σε ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτό το ηλεκτρικό ρεύμα μπορεί στη συνέχεια να μετατραπεί σε ήχο χρησιμοποιώντας ένα ηχείο ή ακουστικά.
Αλλά τι γίνεται με το συντονιστή; μπορεί να αναρωτηθείτε. Πώς μπορεί κάποιος να αλλάξει το ραδιοφωνικό σταθμό όταν ο ραδιοφωνικός δέκτης σας έχει εύρος μόνο δύο άτομα; Για να γίνει αυτό, οι ερευνητές του SEAS δημιουργήσαν ένα μαγνητικό πεδίο γύρω από το διαμάντι, το οποίο μπορεί να χειριστεί κανείς για να αλλάξει τη συχνότητα λήψης των κενών θέσεων αζώτου. Το σήμα μπορεί να ενισχυθεί με τη χρήση περισσότερων κέντρων κενών αζώτου (οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δισεκατομμύρια από αυτές τις ατέλειες), αλλά λειτουργεί επίσης με μία μόνο ατέλεια. Σε αυτή την περίπτωση, ωστόσο, το συγκεκριμένο κενό αζώτου θα εκπέμπει μόνο ένα φωτόνιο κάθε φορά, αντί για μια ακτίνα ερυθρού φωτός.
Στο μέλλον, η ομάδα ελπίζει να διερευνήσει πώς άλλες ατομικές ατέλειες, όπως τα κέντρα κενών πυριτίου στα διαμάντια - μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να χειραγωγήσουν τα ραδιοκύματα.
