Οι ραδιοπειρατές εξέπεμπαν στα μεσαία κύματα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας αποκτώντας φανατικούς ακροατές. Ένας από τους πιο θρυλικούς ραδιοπειρατές της εποχής είναι ο Geronimo Groovy, που οι εκπομπές του ακούγονταν πολλές φορές από την Αίγυπτο μέχρι την Ιταλία και που έπαιρνε κάθε χρόνο χιλιάδες γράμματα αλληλογραφίας φανατικών οπαδών σε διάφορες γλώσσες.

Ο αριθμός των ερασιτεχνικών ραδιοφωνικών σταθμών πολλαπλασιάστηκε τη δεκαετία του 1970 με τους απόφοιτους των ραδιοτεχνικών και ραδιοηλεκτρολογικών σχολών που πειραματίζονταν με αυτοσχέδιες ηλεκτρονικές κατασκευές και ιδιοκατασκευασμένους ραδιοφωνικούς πομπούς.

Οι περισσότεροι μουσικοί ραδιοπειρατές ήταν μαθητές και μετέδιδαν πρόγραμμα με ξένα ροκ και ελληνικά τραγούδια, ενώ είχαν το δικό τους κοινό και έκαναν τηλεφωνικές αφιερώσεις. Ο κάθε πειρατικός σταθμός έβγαινε στον αέρα από τα δωμάτια των ραδιοπειρατών ή το σαλόνι του σπιτιού τους, ενώ γίνονταν και συνεργασίες ραδιόφιλων που νοικιάζανε διαμερίσματα και εγκαθιστούσαν τον ραδιοφωνικό τους σταθμό. Το κυνηγητό από τις αστυνομικές και τις δικαστικές αρχές ήταν έντονο και πολλές φορές γίνονταν κατασχέσεις μηχανημάτων και οι ραδιοπειρατές βρισκόταν κατηγορούμενοι στα δικαστήρια και πλήρωναν μεγάλα χρηματικά ποσά για την ποινή που τους επιβαλλόταν.

Ένας από τους ιστορικούς ραδιοπειρατές είναι και ο Γιώργος Κυρλάκης, που λειτουργούσε με το ψευδώνυμο Easy Rider (Ελεύθερος Καβαλάρης) και που ήταν ο δημιουργός του “Εδώ Πολυτεχνείο” κατασκευάζοντας έναν πρόχειρο ραδιοπομπό μεσαίων κυμάτων στους 963 χιλιόκυκλους, ο οποίος ήταν η φωνή της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 στην Αθήνα.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1975, ο πρώτος πολιτικός που απείλησε να βγάλει στον αέρα πειρατικό σταθμό ήταν ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, στη διάρκεια της συζήτησης για το επίμαχο τότε άρθρο 15 του Συντάγματος.

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
“Ξεκίνησα στο ραδιόφωνο το 1979 από το δωμάτιο του σπιτιού μου, με μια κεραία στο μπαλκόνι και μετά στην ταράτσα, στη Βασιλίσσης Όλγας, μʼ ένα πομπό μικρής εμβέλειας στα FM”, θυμάται ο Νίκος Κανατάκης, ραδιοφωνικός παραγωγός στη Θεσσαλονίκη σήμερα. “Σιγά σιγά μεγαλώναμε τους πομπούς. Στη συνέχεια κάναμε κοινές προσπάθειες με συναδέλφους. Νοικιάσαμε σπίτι και κάναμε πρόγραμμα όλοι μαζί. Αυτό γινόταν μέχρι το 1986. Είχε αρκετούς ραδιοπειρατές, κάποιοι ήταν περιστασιακοί, κάποιοι παρέμειναν χρόνια. Το κυνηγητό από την αστυνομία ήταν σε μόνιμη βάση, είχαμε συλλήψεις, κατασχέσεις μηχανημάτων, δισκοθήκης. Αλλάζαμε σπίτι και βγαίναμε από άλλη συχνότητα”, περιγράφει ο κ. Κανατάκης.

Η σημερινή ελεύθερη ραδιοφωνία, σύμφωνα με τον ίδιο, παρουσιάζει αδυναμίες, καθώς “φθάσαμε σε σημείο να έχουμε είκοσι χρόνια ελεύθερη ραδιοφωνία και είμαστε σε ερασιτεχνική φάση. Με τους ραδιοπειρατές, μπορώ να πω ότι είχαμε πιο επαγγελματικές προσπάθειες, κάναμε σοβαρή δουλειά. Τώρα είναι στημένα όλα, δεν υπάρχει η παλιά επαφή με τους ακροατές. Είμαι απογοητευμένος”, όπως λεει ο κ. Κανατάκης.