Παρακάτω είναι ένας οδηγός για να μάθετε να διαβάζετε σωστά τις τιμές των αντιστάσεων σύμφωνα πάντα με τον χρωματικό κώδικα που αναγράφεται πάνω τους. Ο ίδιος χρωματικός κώδικας χρησιμοποιείται και για άλλα υλικά, όπως οι παλαιότεροι πυκνωτές. Κάθε χρώμα αντιπροσωπεύει έναν αριθμό, για παράδειγμα το μαύρο=0, το καφέ=1, το κόκκινο=2...
Ακολουθεί ένας πίνακας που αναφέρει ένα παράδειγμα με μία αντίσταση 4,7KΩ.

Παρατηρώντας την αντίσταση βλέπουμε μία ομάδα από χρώματα, όπου κάθε χρώμα αντιστοιχεί σε μία τιμή. Αναλυτικότερα είναι το κίτρινο, το μωβ, το κόκκινο και το καφέ. Πάνω δεξιά στον πίνακα υπάρχει η αντιστοιχία χρώματος-αριθμού. Η πρώτη χρωματική ζώνη έχει χρώμα κίτρινο οπότε αντιστοιχεί στον αριθμό 4. Η δεύτερη είναι μωβ οπότε αντιστοιχεί στο 7. Η τρίτη χρωματική ζώνη πάνω στην αντίσταση υποδηλώνει τον πολλαπλασιαστή. Ο πολλαπλασιαστής, χοντρικά, σου "λέει" πόσα μηδενικά να προσθέσεις μετά τα δύο πρώτα ψηφία. Στην περίπτωσή μας, έχουμε κόκκινο χρώμα οπότε αντιστοιχεί στο 2. Δηλαδή δύο μηδενικά. Συνολικά από αυτή την αντίσταση έχουμε 4+7+00. Ενώνοντας αυτά τα νούμερα έχουμε... 4700, αυτή η τιμή είναι πάντα σε Οhm. Οπότε έχουμε 4700Ω ή 4,7ΚΩ (γνωρίζοντας ότι 1000Ω=1ΚΩ). Ας αναφέρουμε και κάποια στοιχεία για την ανοχή. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, απλά εκφράζει την πιστότητα της αντίστασης απέναντι στην τιμή που εκφράζει. Αυτό το θέμα είναι καθαρά θέμα του κατασκευαστή. Αν μία αντίσταση έχει ανοχή 5% σημαίνει πως η τιμή της "παίζει" ± 5% από την τιμή που αναγράφεται. Για παράδειγμα, αν έχουμε μία αντίσταση 100Ω με ανοχή ± 5% σημαίνει πως αν μετρήσουμε την αντίσταση με ένα πολύμετρο θα μας την εμφανίσει μεταξύ 95Ω και 105Ω. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα μας, 4700Ω x 5% = 235Ω. Αυτό σημαίνει πως μετρώντας τη συγκεκριμένη αντίσταση με ένα πολύμετρο θα βρούμε ότι η πραγματική τιμή της κυμαίνεται μεταξύ 4465Ω και 4935Ω. Όπως παρατηρείτε, όσο μεγαλώνει η αντίσταση τόσο η πιστότητα της λιγοστεύει. Όσοι θέλετε να μάθετε τον χρωματικό κώδικα, παρακάτω σας παρουσιάζουμε τη διαδικασία που θα μπορούσατε να ακολουθήσετε. Μην βιαστείτε να προχωρήσετε εάν δεν έχετε αποστηθίσει τις τιμές όλων των χρωμάτων με την σειρά, ανάποδα και ανακατεμένα.

Μάθετε τα χρώματα του πίνακα και τους αριθμούς. Το χρυσό χρώμα δεν αποικονίζεται στον διπλανό πίνακα. Αν η τρίτη χρωματική περιοχή (πολλαπλασιαστής) ειναι χρυσή αυτό σημαίνει πως θα πολλαπλασιάσετε με το 0.1 ή θα διαιρέσετε με το 10, αντίστοιχα. Παράδειγμα: 1.2Ω @ 5% θα αντιστοιχούσε σε καφέ-κόκκινο-χρυσό-χρυσό.

Είναι από τους πιο απλούς πίνακες γιατί έχει μόνο 4 χρώματα που αντιστοιχούν σε τιμές. Εάν κάποιο από αυτά τα τέσσερα χρώματα δεν αποικονίζεται στην τέταρτη χρωματική περιοχή της αντίστασης τότε η ανοχή της είναι 20%.

 Τέλος θα πρέπει να εξασκηθείτε στο "διάβασμα" των αντιστάσεων. Σε αυτό σας βοηθάμε με τις παρακάτω εικόνες. Προσπαθείστε να δώσετε την σωστή τιμή σε κάθε αντίσταση. Το να εξαπατήσετε τον εαυτό σας, δεν οδηγεί πουθενά! :)

Πριν ξεκινήσετε, κοιτάξτε την φωτογραφία αριστερά και ξεχωρήστε το χρυσό από το πορτοκαλί και το γκρι από το ασημί.

Αποτέλεσμα: (100Ω @ 5%)	Αποτέλεσμα: (22ΚΩ @ 5%)	Αποτέλεσμα: (2.2ΚΩ @ 5%)	Αποτέλεσμα: (2.7ΚΩ @ 5%)
Αποτέλεσμα: (47ΚΩ @ 2%)	Αποτέλεσμα: (470ΚΩ @ 5%)	Αποτέλεσμα: (560Ω @ 5%)	Αποτέλεσμα: (5.6ΚΩ @ 5%)
Αποτέλεσμα: (330ΚΩ @ 5%)	Αποτέλεσμα: (10ΜΩ @ 5%)	Αποτέλεσμα: (39ΜΩ @ 5%)	Αποτέλεσμα: (1ΜΩ @ 5%)
Για να δείτε το αποτέλεσμα, απλά περάστε πατημένο το ποντίκι σας μέσα από την παρένθεση.

Πηγή

Ορίστε λοιπόν ένα βιντεάκι με οδηγίες για την κατασκευή ενός πυκνωτή με υλικά που βρίσκουμε σε κάθε σπίτι !

6.4 Μη συντονιζόμενοι ταλαντωτές
Η πραγματοποίηση ενός ταλαντωτή δεν προϋποθέτει απαραίτητα τη χρήση ενός συντονιζόμενου κυκλώματος με L και C στο δικτύωμα ανασυζευξης. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και οποιοδήποτε άλλο δικτύωμα, που να περιέχει μόνο συνδυασμό στοιχείων R και C, άρα μη συντονιζόμενο, αρκεί τα στοιχεία του να ικανοποιούν τις απαιτήσεις ανασυζευξης και μεταβολής φάσης των κριτηρίων Barkhausen, Εξ.(6.2.6) και Εξ.(6.2.7).

Αυτοί οι μη-συντονιζόμενοι ταλαντωτές, με δικτύωμα RC, θα εξεταστούν στις παραγράφους που ακολουθουν.
Οι μη-συντονιζόμενοι ταλαντωτές που χρησιμοποιούν δικτύωμα RC για δικτύωμα ανασυζευξης είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι στις χαμηλές συχνότητες και στα ολοκληρωμένα κυκλώματα όπου δεν μπορουν ή δε συμφέρει να χρησιμοποιηθουν πηνία.

Χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι αυτής της κατηγορίας των ταλαντωτών είναι ο ταλαντωτής μετάθεσης φάσης, ο ταλαντωτής γέφυρας Wien και ο ταλαντωτής με διπλό Τ.

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ PDF

6.3.4 Σταθερότητα Συχνότητας
Η σταθερότητα της συχνότητας μιας ταλάντωσης παίζει πολλές φορές πολυ σημαντικό ρόλο σε εφαρμογές όπως τα ηλεκτρονικά ρολόγια (clock), οι γεννήτριες συχνοτήτων και τα κυκλώματα χρονισμού ακριβείας. Η σταθερότητα αυτή εξαρτάται από τρεις παράγοντες. O πρώτος παράγοντας είναι η θερμοκρασία, επειδή τα στοιχεία του ταλαντωτη είναι συνάρτηση της θερμοκρασίας. O δεύτερος παράγοντας είναι η επίδραση των μεταβολών της dc τάσης τροφοδοσίας και ο τρίτος παράγοντας είναι η επίδραση της «φόρτωσης» του ταλαντωτη που δέχεται ο ταλαντωτής στην έξοδό του.
Η επίδραση της θερμοκρασίας είναι σημαντική στους ταλαντωτές LC. Η τιμή της αυτεπαγωγής αυξάνει με τη θερμοκρασία, ενώ, αντίθετα, η χωρητικότητα ελαττώνεται. Έτσι, έχουν επινοηθεί κυκλώματα με τα οποία αυτές οι επιδράσεις να αλληλοαναιρούνται. Ακριβής, όμως, εξισορρόπηση είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Σημειώνουμε επίσης, ότι η επιδραση της θερμοκρασίας είναι μικρότερη στην περίπτωση που το συντονιζόμενο κύκλωμα έχει υψηλό συντελεστή ποιότητας Q.
Οι μεταβολές ή διακυμάνσεις της τάσης τροφοδοσίας επιδρούν κυρίως στις παραμέτρους του ενεργού στοιχείου (τρανζίστορ, κτλ), με αποτέλεσμα να έχουν έμμεση επίδραση και στη συχνότητα ταλάντωσης. Το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίζεται με την εφαρμογή πολύ καλής ηλεκτρονικής σταθεροποίησης στην τάση τροφοδοσίας. Η επίδραση της φόρτωσης στη σταθερότητα της συχνότητας είναι σημαντική, εφόσον υποβιβάζει το Q του παράλληλου κυκλώματος συντονισμού. Στην πράξη είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσουμε απομονωτή (buffer), επειδή το κύκλωμα αυτό έχει υψηλή αντίσταση εισόδου και μικρή αντίσταση εξόδου και έτσι αφήνει σχεδόν ανεπηρέαστο το Q του κυκλώματος συντονισμού.

6.3.5 Ταλαντωτές με Κρύσταλλο

Όπως είπαμε πιο πάνω, ένα κύκλωμα με υψηλό Q εξασφαλιζεί πολύ καλή σταθερότητα στη συχνότητα ταλάντωσης. Ο κρύσταλλος χαλαζία (quartz) είναι ένα στοιχείο που συμπεριφέρεται σαν κύκλωμα συντονισμού υψηλού Q. Η λειτουργία του κρυστάλλου βασίζεται στο πιεζοηλεκτρικό φαινόμενο, που είναι το εξής: Αν σ' έναν κρύσταλλο που περιέχεται ανάμεσα σε δυο ηλεκτρόδια εφαρμόσουμε μηχανικές δονήσεις, δημιουργούνται στην επιφάνειά του ηλεκτρικά φορτία τα οποία αναπτύσσουν ac ηλεκτρικές τάσεις. Αντιστρόφως, αν μεταξύ των ηλεκτροδίων του κρυστάλλου εφαρμόσουμε ac ηλεκτρική τάση, οι δυνάμεις Coulomb αναπτύσσουν εσωτερικές μηχανικές τάσεις και ο κρύσταλλος ταλαντώνεται μηχανικά.

Είναι αναρίθμητες οι ερωτήσεις που ανακύπτουν καθημερινά σχετικά με τις λυχνίες. Ερωτήσεις που συνηθίζουμε να απαντάμε με άκρα συντομία, επειδή όμως έχουμε σαν σκοπό να γράψουμε ένα πιο εκτεταμένο κείμενο και χωρίς να γίνουμε βαρετοί σε κανένα, να χρησιμεύσει αυτό για να γνωρίσουμε τις πραγματικές διατάσεις αυτής της τεχνολογίας.

Ιστορικά, όταν το transistor εισέβαλε στην αγορά, η λυχνιακή τεχνολογία αναγνωρίστηκε σαν κάτι που ήδη είχε περάσει και επρόκειτο να ξεχαστεί. Στα βιβλία ηλεκτρονικής δε συμπεριλαμβανόταν πια και φαινόταν ότι όλα έδειχναν το πέρασμά της σε μια καλύτερη ζωή. Κάτι παρόμοιο με την εισβολή του compact disc απέναντι στο βινύλιο. Ή επίσης με την αντικατάσταση των παλιών γραφομηχανών για χάρη των υπολογιστών. Τίποτα πιο μακριά από την πραγματικότητα. Χάρη στην Audio Research την επιμονή και προσπάθεια του Mr. Johnson που συνέβαλε με σημαντικό τρόπο ώστε αυτή η τεχνολογία να μη χάσει τη δύναμή της αν και υπήρξε κάποια στιγμή που η φλόγα ήταν έτοιμη να "σβήσει".

Το βέβαιο είναι ότι ο ήχος που προσφέρεται μέσω αυτής της τεχνολογίας είναι πολύ ευχάριστος και ευάκουστος και σαν συνέπεια χαίρει αναρίθμητων οπαδών και υποστηρικτών. Επίσης είναι βέβαιο ότι με σχετικά λίγο προϋπολογισμό μπορούμε να έχουμε έναν ενισχυτή, π.χ. με EL 34, που θα μας προσφέρει έναν εξαιρετικό ήχο δύσκολα εφικτό από ομότιμη τρανζιστορική υλοποίηση.


Πιο συχνές ερωτήσεις:

Γιατί τρεις μετασχηματιστές;

Ένας για την τροφοδοσία, συνήθως τοποθετημένος στο κέντρο, και δύο εξόδου. Η λυχνία παρέχει μια υψηλή αντίσταση εξόδου,
800 ohm πάνω κάτω, τιμή που δεν κάνει για τα ηχεία της αγοράς. Επομένως πρέπει να "μετασχηματίσουμε" αυτή την αντίσταση
σε τιμές στα 4 ή 8 ohm. Αυτό το αναλαμβάνουν μετασχηματιστές που ονομάζονται εξόδου και που λογικά χαίρουν σημαντικού ρόλου στον γενικό ήχο της διάταξης.

Τρίοδος-πέντοδος;

Η λυχνία από καταβολής όπως την ανακάλυψε ο Edison, είναι η τρίοδος. Έχει τέσσερα πόδια και τρία στοιχεία στο εσωτερικό της. Η ισχύς της είναι χαμηλή. Γι' αυτό αργότερα αναπτύχθηκε άλλο σύστημα, που ονομάστηκε πέντοδος, η λυχνία πρέπει να έχει οχτώ πόδια και περισσότερα στοιχεία στο εσωτερικό της με τέτοιο τρόπο ώστε να διπλασιάζει την ανάκλαση ηλεκτρονίων και να επιτυγχάνει πολύ περισσότερη ισχύ. Οι οπαδοί του "αγνού" ήχου συνηγορούν στη χρήση τριόδου επειδή την θεωρούν πιο αληθινή. Στην πράξη υπάρχουν κάποιες συσκευές που χρησιμοποιούν πεντόδους λυχνίες, αλλά είναι δυνατό να λειτουργούν και σε τριοδική μορφή με απλή εναλλαγή, με τρόπο ώστε ο χρήστης να μπορεί να επιλέγει ανάμεσα στις δύο παραλλαγές.

Ανόρθωση ρεύματος με λυχνίες;

Στη δεκαετία του '70 αναπτύχθηκαν διατάξεις που χρησιμιποιούσαν λυχνίες στην έξοδο αλλά στα αρχικά στάδια της τροφοδοσίας και της ανόρθωσης του ρεύματος γινόταν χρήση τρανζίστορ και γέφυρας διόδων. Αυτή η σχεδίαση που θα μπορούσαμε να την πούμε ψευδο υβριδική δεν είναι και πολύ αποδεκτή από τους οπαδούς του "αγνού" ήχου που προτιμούν όλη τη διαδικασία να
πραγματοποιείται από λυχνίες κενού. Σ' αυτές τις περιπτώσεις το εσωτερικό της συσκευής είναι μινιμαλιστικό σε εξαρτήματα έτσι ώστε όλη η εργασία να γίνεται από τις ίδιες τις λυχνίες.

Υπάρχουν ποιότητες μεταξύ των λυχνιών;

Για κάθε μοντέλο υπάρχουν διάφοροι κατασκευαστές και σαν συνέπεια πλήρως ακουστή διαφορά. Δεδομένου ότι είναι εύκολο να βγάλεις μία λυχνία και στη θέση της να βάλεις μια άλλη, άλλης μάρκας μπορούμε να επιλέξουμε τα μοντέλα που ταιριάζουν στα γούστα μας.

Είναι πολύπλοκη η συντήρησή τους;

Ένα από τα ζητήματα που χαρακτηρίζει την τεχνολογία των λυχνιών είναι η ευκολία και η μικρή συντήρησή τους, άσχετα αν υπάρχουν και κάποιοι που, λανθασμένα, σκέφτονται με διαφορετικό τρόπο. Σε περίπτωση που μια "λαμπίτσα" καεί πράγμα όχι πολύ συχνό, η αλλαγή της είναι απλή και εφικτή από οποιονδήποτε μέσο χρήστη. Όταν η λυχνία εξαντλείται με τα χρόνια, η αντικατάσταση και επανατοποθέτησή της είναι επίσης πολύ απλή. Αν υπάρξει εσωτερική βλάβη, δεδομένου ότι είναι πολύ απλά μηχανάκια η επιδιόρθωση γίνεται γρήγορα και χωρίς επιπλοκές. Μπορούμε, συνεπώς, να είμαστε σίγουροι ότι η συντήρηση θα είναι λιγότερη από αυτή ενός ενισχυτή τρανζίστορ.

Πηγή ΒΗΤΑ 52